Om maar direct met de deur in huis te vallen: ik vind dat we de afspraken die in Parijs gemaakt zijn moeten nakomen. Met andere woorden, in 2050 moeten we de CO2-uitstoot naar nul hebben teruggebracht.

Kortom, we hebben nu dus nog 31 jaar de tijd om die doelstelling te halen. Dat gezegd hebbende vraag ik mij af of het tempo waar onze beleidsmakers nu op inzetten om woningen en gebouwen volledig energieneutraal te maken niet wat te hoog ligt. De hardcore verduurzamers, die ik zonder enige twijfel een warm hart toe draag, lijken daarmee te ver voor de troepen uit te lopen, waardoor het contact met het achterveld verloren dreigt te gaan. Het gevolg daarvan is ook dat het draagvlak voor verduurzaming afbrokkelt. We zien dat inmiddels om ons heen gebeuren en dat is geen goede ontwikkeling.

Er is nog veel onduidelijk

Tegelijkertijd moeten we met elkaar erkennen dat er vooral aan de kostenkant nog veel onduidelijk is. Wie gaat de rekening van de energietransitie betalen en hoe hoog zal die zijn? Maar ook: hoe gaan we de bestaande voorraad nu precies aanpakken? In de sector zijn we druk bezig met het ontwikkelen van verduurzamingsconcepten.

door de huidige termijnen ontstaat weerstand en zetten mensen de hakken in het zand

De inzet daarbij is om bestaande woningen snel, efficiënt en bovenal betaalbaar te verduurzamen en van het gas af te halen. Echter, juist het aspect van betaalbaarheid is op dit moment nog wel een dingetje. De kosten daarvoor zijn simpelweg nog te hoog. De verwachting is dat door het ontwikkelen en toepassen van nieuwe technieken, het verduurzamen van de bestaande woningen een stuk goedkoper gaat worden. Daarnaast dient er opschaling te worden gestimuleerd. Een gestructureerde wijkgerichte aanpak, nieuwe gebouwgebonden financieringsvormen, standaardisering en meer overheidssubsidie moeten hier aan bijdragen.

No regretmaatregelen

Daar moeten we overigens met z’n allen niet op gaan zitten wachten. Integendeel zelfs, we moeten écht aan de slag. Alleen zou ik hier toch wat meer spreiding en bundeling van de opgave willen bepleiten. Dat maakt de totale opgave vooral ook voor woningcorporaties en eigenaren van maatschappelijk vastgoed namelijk een stuk behapbaarder.

Pak woningen waar mogelijk aan met zogenoemde no-regretmaatregelen, om ze vervolgens pas over een aantal jaar, in combinatie met onderhoudsmaatregelen, nul op de meter te maken. Daarmee halen we voor nu even de druk van de ketel. Dat is nodig, want door de huidige termijnen ontstaat weerstand en zetten mensen de hakken in het zand. En daarvoor is het klimaatvraagstuk nét even iets te belangrijk.

Dick van der Plas Directeur KBM Groep